Het is een recht om te leven zonder armoede!

Op 18 januari waren de Algemene Beschouwingen, een vergadering waar politieke partijen terug- en vooruitblikken en aangeven wat zij belangrijk vinden. PvdA fractievoorzitter Sippy van der Meer bracht in herinnering dat de eerste vrouwelijke minister Marge Klompé, zestig jaar geleden, de eerste bijstandswet door de Tweede Kamer kreeg. Klompé stelde dat het voortaan: “een recht is om te leven zonder armoede”. Maar de tijden zijn veranderd. Er zijn teveel mensen die moeten leven in armoede, ook in De Fryske Marren. De PvdA wil daar graag iets aan doen. Eerder vroeg Van der Meer al aan het college om te komen met een Aanvalsplan Armoede. Nu wil de PvdA dat het college eens kijkt naar de mogelijkheden voor inwoners om hun woningen te verduurzamen, bijvoorbeeld door de inzet van lokale bedrijven die zorgen voor isolatie. Tot slot stelt Van der Meer ferm dat wat betreft de PvdA er geen fietspad in Goaingaryp dwars door een weidevogelgebied komt. Ook vroeg zij het college om vaart te maken met de besluitvorming over het Brûsplak in Joure.

Hieronder staat de bijdrage van de PvdA in zijn geheel.

“Dêr stean wy al wer. Trijefearns jier riedslid en al foar de twadde kear oan de algemiene skôgings. Noch mar in dik heal jier nei de foarige ronde, en op in momint dêr’t ik noch even oan wenne moat, jannewaris.

Foar ús gefoel ha wy noch net safolle te skôgjen. Der leit genôch oan foarnimmens en plannen yn bygelyks it útfieringsprogramma. In soad dêrfan kriget noch dit jier in start. Der stiet noch in hiele hoop op de aginda fan de ried foar de kommende tiid. Lit ús mar gewoan oan it wurk gean.

Dat ik sil it net al te lang meitsje en in pear punten oanstippe dêr’t myn fraksje yn it bysûnder omtinken foar hat.

1.     It is dit jier 60 jier lyn dat ús earste froulike minister, Marga Klompé fan de KVP, de algemene bijstandswet troch de Twadde Keamer krige. Sy skreaun dêrby dat fan dat momint ôf in libben sûnder earmoede ‘niet langer een zaak van barmhartigheid is, maar van recht’. It rjocht op in libben sûnder earmoede, in prachtich útgongspunt. En dat moast dan ek net te karig: ‘Een bloemetje op tafel hoort erbij’, aldus Klompé.

Dêr binne we yn 60 jier yntusken aardich fier fan ôfdreaun. Fannemoarn yn it nijs, in ûndersyk fan it Reade Krús dêr’t út nei foaren komt dat 28% fan de Nederlanders wolris soargen hat oer of se genôch finansjele middels ha om boadskippen te dwaan. Sawol minsken mei as sûnder baan, sawol jongeren as âlderen. En dat minsken harren skamje om om hulp te freegjen, benammen fan de oerheid.

In pynlike saak. Der is genôch jild yn NL, it is allinnich net earlik ferparten. Wy sjogge as fraksje dan ek út nei it oanfalsplan Earmoede, dêr’t de ried by de begrutting om frege hat. Wy noegje it kolleezje út om dit romhertich op te setten, en wy sjogge de finansjele konsekwinsjes dêrfan mei fertrouwen temjitte by de perspektyfnota.

Sa’t ik yn november al sei, earmoede is net in ienfâldich probleem. It hat syn oarsaak meastal yn it opienstapeling fan problemen. It kin te krijen ha mei wurk, mei sûnens, mei it fermogen om lêze en skriuwe te kinnen. Ha dus each foar de strukturele faktoaren dy’t fan ynfloed binne op de earmoede. Wy witte dat dit net in simpele fraach is. Mar wy sykje wol nei safolle as it kin simpele maatregels. Konkreet. Befreegje ús ynwenners. Wat soe jim helpe. Wêr sit it ferlet? Wat dat betreft binne we al tige wiis mei de ynset fan de enerzjycoaches, dy’t hiele konkrete advizen jouwe. Faaks kinne we ek de twadde stap sette, en ta nei de realisaasje fan in konkrete besparring op de enerzjyrekken foar dizze doelgroep.

Wy binne wat dat oangiet ynspirearre troch Drinte, dêr’t hûseigeners mei in maksimumynkommen oant 130% fan de bystân  net finansjele stipe krije, mar in lokaal bedriuw op besite krije dy’t oan ‘e slach giet mei isolaasje fan muorren en flierren. Faaks kinne wy dêr ris ús ljocht opstekke: hoe ha se dat dien. En ek de gemeente Amsterdam finansierret in ‘fixbrigade’, dy’t by minima isolaasjemaatregels nimt. Kin dat ek yn De Fryske Marren?

Twa konkrete saken noch, dy’t ik ek yn de foarige algemiene skôgings neamd ha, en dy’t ik no wer nimme wol – want ik leau yn de kracht fan herhaling:

Ien

Wat de PvdA fraksje oangiet komt der net in fytspaad by Goaingaryp dwers troch in stikje weidefûgelgebiet. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, wat ús oanbelanget. Wy ha wurdearring foar al it wurk dat hjir fersetten is, mar neffens ús moatte je hjir konkludearje dat dit net de goede oplossing is, ûndanks alle senario’s en ûndersiken dy’t de ôfrûne jierren útfierd binne.

Twa

Wy ha ferlet fan beslútfoarming yn it dossier oer oer it Brûsplak op ‘e Jouwer. Wy begripe dat der koartlyn in projektlieder oansteld is en dat it dossier no wer oandacht kriget. Dat is goed nijs, en de heechste tiid, wat ús oangiet. Litte we dit asjeblyft net noch jierren meislepe, mar werom nei de basis, in realistysk plan meitsje en dan trochsette. De Jouwer fertsjinnet it dat wy hjir in beslút oer nimme.

Foar no binne dat de saken dy’t wy it kolleezje meijaan wolle by it tastân bringen fan in perspektyfnota foar 2024. En dêr winskje we alle belutsenen in hoop wiisheid by. Tankewol.”